Así es, hoy es 17 de mayo, día festivo en esta bella tierra llamada Galicia se homenajea a un escritor que escribió en lengua gallega, reduciendo la "cultura gallega" a cultura en gallego y obviando todos aquellos que escribieron únicamente en castellano, como si fuésemos de segunda.
En este caso toca homenajear a Uxio Novoneyra, un tipo, que como bien dije Elentir en su blog soltó la siguiente genialidad (para quien la dice claro, el resto se queda con una cara de ¿pero que coño dice?) Vengo a decir que la gran masa de palabras que bombardean diariamente la atención de los galegos están dichas y escritas en otra lengua, y señalar la intención declaradamente antigallega que esto supone por parte de los responsables de la educación, de la cultura, de la radiotelevision y de la prensa diaria gallega..
Sin comentarios.
lunes, 17 de mayo de 2010
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Entradas
5 comentarios:
Non creo que sexa necesario facer un curso de exéxese literaria para interpretar o que di Novoneyra: A maior parte dos medios de comunicación usan maioritariamente o español, fronte a unha poboación maioritariamente galegofalante. Isto non é unha xenialidade (niso tes razón), é un feito obxectivo.
Por certo, a cultura galega non é a que se escribe en galego, hai expresións artísticas que non son orais. Agora ben, a literatura galega é a escrita galega, hai un criterio mellor que a lingua para delimitar unha litatura? Evidentemente non. Iso levaría a situacións moi difíciles de asimilar.
Ítem. Xa sei que es un adolescente é hai regras ortográficas que se poden escapar, pero "nacionalista" escríbese con "c" e non con "z". A regra xeral para o español é "za, ce, ci, zo, zu".
Un saúdo
Sin estar muy al día de la política gallega, tengo claro que este además de nacionalista era marxista, si no me equivoco.
Las palabras que "bombardean" a los gallegos están escritas y dichas en la lengua madre de los gallegos: el español. Que tienen la suerte, los gallegos, de tener otra lengua madre además.
Saludos desde Sevilla.
Oye, pues puestos a decir estupideces, el que come carne es antivegetariano.
Vamos, que lo que he puesto es una memez como un piano de cola, pero es que si empiezan a darle validez a frases como la de Uxío, terminará valiendo cualquier cosa.
Los dos comentarios anteriores los traje del blog de Elentir ya que allí puse lo mismo.
En realidad, sé que muchos están diciendo que hay que proteger la lengua gallega, vale, me parece bien, pero no es necesario protegerla diciendo que quien no la habla está en contra del gallego o de Galicia, no tengo nada ni contra unos ni por supuesto contra Galicia, este tipo de afirmaciones tienen un problema más, y es que se trata de poner una diana a quienes no comulgan con sus ideas.
Saludos.
Fumador, la errata está puesta aposta, es para remarcar a quien se parecen los que dicen frases como esta, a gente como los nazis, que daban más importancia a la nación que a los derechos de las personas.
A cultura galega é a que se produce en Galicia, estea ou non en galego.
E Novoneyra fala de que os galegos que non falan galego son antigalegos, que dito sexa de paso, paréceme unha frase moi sectaria e insultante.
Saúdos.
D45,
Novoneyra non di que quen non fala galego é antigalego senón que o emprego masivo e planificado do español nos medios de comunicación ten unha intención antigalega. Son cousas diferentes. Esta afirmación contén dous xuízos; o primeiro é obxectivo e cuantificábel, o segundo é discutíbel, pero non creo que se desbote dicindo sinxelamente que é unha memez. Podemos entrar a valoralo.
Unha cultura está ligada a unha lingua en calquera parte do mundo. A cultura rusa é a que emprega o ruso, a cultura chinesa é a que emprega o chinés, a cultura xaponesa é a que emprega o xaponés, polo tanto, a cultura galega é a que emprega o galego. É simplemente a aplicación concreta dunha noción universal.
Non embargantes, admitamos que a cultura galega inclúe calquera lingua. Isto significaría que tamén sería propia a cultura en español, pero tamén a cultura que se fai noutras linguas, por exemplo en árabe, en wolof, en portugués, en chinés, etc. O criterio estritamente xeográfico e tan válido como o lingüístico, pero eu non o comparto porque isto dá lugar a situacións dificiles de xestionar.
Por exemplo, tan francés é un libro en francés ou en árabe; tan inglés é un libro en inglés ca en hindi. Tan puertoricano é un libro en español como en inglés.
Indo máis alá, tan español é un libro en español ca en vasco ou en beréber.
Voulle dar outra volta á porca: tan español é un libro es español, mozárabe, latín, árabe ou hebreo?
Os criterios xeográficos non funcionan ben de todo.
Eu prefiro sumarme á tese universal, como dixo Pessoa "A pátria dum poeta é a sua língua."
Publicar un comentario